Als naaste zal je vaak niet zelf om hulp vragen. Als iemand je zou vragen hoe het met je gaat, dan zou het kunnen dat je zegt dat het ‘goed’ gaat. Als iemand aan je vraagt of jij hulp nodig hebt, bestaat de kans dat je zou zeggen ‘nee, zorg maar voor de ander’. Toch is het belangrijk dat ook jij steun kan krijgen.
Welke noden hebben naasten vaak:
erkenning krijgen voor de situatie en hun inspanningen
praten met anderen én zich begrepen voelen
praten met lotgenoten
tot aanvaarding komen van de situatie
meer aandacht krijgen van professionele hulpverleners
meer openheid in het gezin
meer betrokken worden
minder verwachtingen voelen
meer ruimte voor zichzelf
dat het beterschap voor het suïcidale gezinslid
meer informatie over suïcidegedachten en onderliggende problemen
Daarom is het als naaste belangrijk om jouw gevoelens en noden kenbaar te maken. Sommige naasten kunnen dit heel goed of hebben mensen in hun omgeving die hiervoor open staan. Voor anderen is het moeilijk om met hun noden naar buiten te komen. Maar waarom is dit zo moeilijk?
-
Ik praat er open over tegen iedereen. Dit is niet mijn fout dus ik ga er ook niet over liegen. Ik krijg vaak steunende gebaren en helaas soms ook opmerkingen die onbedoeld pijnlijk zijn. Het blijft mijn papa, hé.
-
Nee, erover praten met vrienden, dat kan ik niet. Bij ons moeten we de schone schijn ophouden. Ik heb dat misschien wel overgenomen, denk ik. Dat is een werkpunt, want het zou me wel goed kunnen doen.
-
Voor de buitenwereld gaat het bij ons allemaal heel goed. Daar weet niemand dat hij aan zelfdoding denkt. Daar is mijn vader de een sterke man. Wie gaat mij geloven?
-
Over zijn stoornis wel. Dat mag iedereen weten. Maar over de zelfmoordgedachten praat ik niet. Mama en mijn broer willen dat niet. Ik snap dat want het is zo al moeilijk genoeg.
-
Daar hangt toch veel schaamte aan vast, hoor. En eerlijk, ik heb ook liever niet dat anderen alles weten.
Waarom je noden naar buiten komen moeilijk is
Je eigen noden niet goed kennen: misschien heb je zelf nog niet echt stil gestaan bij wat het betekent om naaste zijn, de impact die je ervaart en de noden die je hebt om je sterker te voelen.
Relativeren: misschien denk je wel ‘het is niet zo erg’, ‘het gaat wel over’, ‘het is normaal dat ik dit allemaal doe’ of ‘anderen hebben het veel zwaarder dan ik’.
Niet normaal: je denkt dat je de enige bent in deze situatie, dat het een heel vreemde situatie is en dat anderen in je omgeving zoiets niet meemaken.
Ik ben niet ziek: wat je voelt komt door de toestand van een ander. Omdat de oorzaak niet bij jezelf ligt, lijkt alsof je er weinig kan aan doen.
Teleurstelling door eerdere reacties: misschien heb je al eerder laten weten dat je het moeilijk hebt, maar was de reactie teleurstellend, afwijzend of vermijdend.
Gezinsleden ontzien: je merkt dat andere gezinsleden ook lijden onder de situatie en je wil hen niet lastig vallen.
Suïcidaal gezinslid ontzien: je bent bang dat laten zien dat je het moeilijk hebt, kan leiden tot schuldgevoelens bij je suïcidale gezinslid.
Schaamte: misschien schaam je je voor de situatie thuis en ben je bang voor het oordeel van anderen.
Geheimhouding: het kan ook zijn dat je gezinsleden vragen om niet naar buiten te komen met de problemen thuis.
Aandacht niet op jezelf betrekken: de zelfdodingsgedachten van je gezinslid zijn ernstig waardoor je geen aandacht voor jezelf durft te vragen.
Welke impact ervaar jij als naasten van een suïcidaal gezinslid?
Gerelateerde artikels
Laten we beginnen met erkenning
Hulpverleners mogen de eerste stap zetten
Kan er meer openheid zijn in mijn gezin?
