Mateo
De papa van Mateo is voor de buitenwereld een succesvol en sociaal persoon. Maar thuis is hij onzeker en neerslachtig. Dit uit zich in suïcidale gedachten en manipulatief gedrag. Vooral Mateo voelt zich hiervan het slachtoffer.
zorgen voor het suïcidaal gezinslid
Papa aanvaardt geen zorgen van mij. Het enige dat lijkt helpen is hem gelijk geven. Hij wil niet inzien dat hij een probleem heeft.
de hulpverlening
Papa wil geen hulp maar ik ben blij dat ik dat wel heb gedaan. Maar het voelt soms wel oneerlijk.
het sociaal leven
Als ik weg ga, vraagt hij vaak naar waar en bij wie. En dan blijkt dat het plots niet goed gaat met hem. Soms geeft hij mij het gevoel dat hij mij manipuleert. Ja, en dan blijf ik thuis.
gevoelens
Hij begint telkens over zelfdoding als we ruzie hebben. Ik weet niet goed hoe ik hier mee moet omgaan. Dat voelt oneerlijk aan.
zelfbeeld
Moest ik groot gebracht zijn zonder de zelfdodingsdreiging van papa, dan was ik nu een ander persoon geweest. Daar ben ik zeker van.
school/werk
Ik ben al wat ouder en dat geeft het gevoel dat ik mij sterk moet houden. Maar toen ik jonger was en nog studeerde voelde ik mij heel onzeker en had ik angstaanvallen. Ik draag dat nu nog steeds met mij mee. Maar ik zoek nu wel hulp.
erkenning krijgen
Mijn oom en tante waarschuwden mij al: ik moet geen erkenning verwachten van papa. Maar bij hen kan ik gelukkig wel terecht.
zelfzorg
Fotografie is mijn passie. Ik ga nu mijn eigen bedrijfje opstarten. Dat is een nieuw project waar ik positieve energie uithaal en waar ik goed in ben.
de relatie met het suïcidaal gezinslid
Papa's reactie en dreiging met zelfmoord maken dat ik mij steeds inhoud. Anders maak ik het toch alleen maar erger.
taboe
Voor de buitenwereld gaat het bij ons allemaal heel goed. Daar weet niemand dat hij aan zelfdoding denkt. Daar is mijn vader de een sterke man. Wie gaat mij geloven?
Andere getuigenissen
De vader van Aster heeft zelfmoord gepleegd toen ze 8 jaar was. Dat verlies is niet de enige oorzaak maar draagt wel bij aan haar zelfmoordgedachten die ze sinds haar 15de heeft.
Ja, bij ons via de sociale dienst van het werk is er zo ook een maatschappelijk werker, dat is ook zo’n schat en die zegt ook: "Het gaat nu om wat jij nodig hebt, hoe voelt jij je?" Na dat gesprek denk ik: ‘Wow! Ik ben hier ook nog!’
De broer van Andrei doorloopt als transseksueel een transititie. Dit gaat gepaard met veel verwarring en neerslachtigheid. Voor zijn vader ligt dit heel moeilijk. Ook voor Andrei vraagt dit heel veel aanpassing en aanvaarding.
Ik zet toch wel ook mijn leven wat on hold. Met mijn vrienden spreek ik wel nog af. Het helpt mij om af en toe eens weg te zijn van thuis.
Thomas is reclamemaker. Hij heeft een zoon Jules met autisme spectrum syndroom (ASS). Op zijn 8ste jaar schreef hij al briefjes over doodgaan maar hij heeft nog geen zelfmoordpoging ondernomen. Thomas maakt zich, naast Jules, ook heel veel zorgen over de gevolgen voor zijn vrouw en overige kinderen.
De rode draad is inderdaad van: hoe kan je effectief steun bieden? Dat weet ik nog altijd niet. Behalve, en dat is wel belangrijk, er te zijn voor je kind. Wat je moet doen: er blijven staan, blijven naartoe gaan en interesse blijven tonen.