Ga verder naar de inhoud

Andrei

21 jaar, zijn broer denkt aan zelfdoding

De broer van Andrei doorloopt als transseksueel een transititie. Dit gaat gepaard met veel verwarring en neerslachtigheid. Voor zijn vader ligt dit heel moeilijk. Ook voor Andrei vraagt dit heel veel aanpassing en aanvaarding.

over

zorgen voor het suïcidaal gezinslid

Ik luister vooral veel naar haar. Er voor haar zijn, dat is al heel belangrijk. Eenvoudige oplossingen zijn er niet.

over

praten over zelfmoord

Mijn broer vertelt heel open over zijn zelfmoordgedachten. Het begint bijna een gewoon gespreksonderwerp te worden. 

over

het gezin

Er zijn de opnames in een psychiatrisch ziekenhuis geweest. Dan hadden we wat rust. We waren blij wanneer hij weer terug thuis kwam maar gelijktijdig vroeg dat ook aanpassingen van ons allen. Dat zorgde soms voor spanningen.

Ik vrees toch wel dat mijn ouders uit elkaar groeien. Ze gaan  heel verschillend om met de situatie.

over

de hulpverlening

Thuis weten ze het niet, maar sinds kort ga ik naar het CAW (Centrum Algemeen Welzijnswerk). Dat was ook wel een moeilijke stap voor mij. Maar het doet mij goed.

over

het sociaal leven

Ik zet toch wel ook mijn leven wat on hold. Met mijn vrienden spreek ik wel nog af. Het helpt mij om af en toe eens weg te zijn van thuis.

over

gevoelens

Er zijn wel wat zelfmoordpogingen geweest… ik weet op den duur niet meer wat ik er moet van denken. Maar we blijven het wel ernstig nemen.

Ik heb ooit een poging ondernomen. Meer zo van, jullie denken dat alles goed gaat met mij? Niet dus. Maar ik het wel nooit tegen mijn ouders verteld.

over

zelfbeeld

Hij is uit de kast gekomen. Dat is ontzettend moedig. Maar dan wisten we ook van de zelfdodingsgedachten. Ik vond dat zelf allemaal ook wel heel verwarrend.

over

erkenning krijgen

Ik ben de normale van de twee, zo zegt mijn vader dat toch. Dat is goed bedoeld maar het geeft mij het gevoel dat ik niets verkeerd kan doen of dat ik mij nooit slecht mag voelen. En het is niet respectvol naar mijn broer.

Mijn broer is een open boek. Die vertelt maar over al zijn problemen. Dat is goed maar dat is ook wel zwaar voor ons.

over

openheid

Met mijn mama kan ik daar open over praten. Met papa niet. Hij heeft het duidelijk moeilijk met heel deze situatie. Hij kan dat nog niet aanvaarden.

over

steun krijgen

We hebben veel uitleg gekregen over gender en transeksualiteit en zo. En dan vragen ze of wij nog vragen hebben. Maar dat gaat niet echt over hulp voor ons.

over

de relatie met het suïcidaal gezinslid

Mijn ouders en ik lijden hieronder, maar mijn broer lijdt ook. Niemand kan hier aan doen, dus kan ik ook niet boos zijn op hem.

Elkaar plagen en zo wat uitdagen, zoals broers dat doen, zit er voorlopig niet meer in. Het is toch veel rekening houden met en zorgen dat je niets verkeerd zegt. Daar ben ik wel bang voor.

Andere getuigenissen

Mehmet
17 jaar, zijn papa denkt aan zelfdoding

De papa van Mehmet leek lang ongelukkig zonder duidelijke oorzaak. Tot hij te horen kreeg dat hij aan het Syndroom van Asperger lijdt. Dankzij de steun van het hele gezin en professionele hulp, durft Mehmet voorzichtig te hopen op verbetering.

Meer lezen

Ik en mijn zussen blijven om de beurt zo veel mogelijk bij papa als het slecht gaat. Dat wil dus zeggen dat ik soms niet uit kan gaan.

Selim
24 jaar, zijn zus denkt aan zelfdoding

Zelfdoding en psychologische hulp liggen zeer gevoelig binnen het gezin van Selim. Nochtans hebben zijn zus, en nu ook zijn mama, ernstige psychiatrische klachten. Professionele hulp zou dus welkom zijn, maar zelf ziet Selim dit nog niet zitten.

Meer lezen

Vroeger kwamen er vaak vrienden van mijn ouders met hun kinderen op bezoek. Die bleven eten, barbecueën, en zo. Nu komt er bijna niemand meer door mijn zus. Dat contact mis ik wel.

Barbara
moeder van Victor (Zoon, 14 jaar)

Barbara is boekhoudster en mama van vier kinderen. Haar zoon, Victor, denkt al drie jaar aan zelfmoord en heeft een zelfmoordpoging ondernomen. Barbara twijfelt of ze wel een goede moeder is. Zij, haar echtgenoot en zoon volgen gezinstherapie en sindsdien gaan de relaties veel beter.

Meer lezen

Ik was op een moment mijn focus kwijt en dan heb ik gewoon gezegd van: "Ja, ik voel mij echt niet goed." Mijn bloed laten onderzoeken en zo. Maar ik wist dat ik er gewoon ver doorzat. Dan ben ik eens 14 dagen thuisgebleven in ziekteverlof en dan terug gaan werken, en dan na nog eens een maand, terug 14 dagen thuis.