Anissa
Anissa en haar zus konden heel goed opschieten en waren vaak samen. De zus heeft echter een eetstoornis ontwikkeld en ze doet zichzelf pijn. Hoe langer hoe meer zorgt Anissa voor haar zus. Ze mist haar maatje van vroeger.
zorgen voor het suïcidaal gezinslid
Haar bezoeken toen ze opgenomen werd? Ik kan dat moeilijk aan. Dan zie ik mijn zus soms enkele dagen niet.
Ik probeer haar te beschermen. Tegen zichzelf, valse opmerkingen van anderen, slechte invloeden.
praten over zelfmoord
Thuis praten we er wel over. Iedereen is ongerust. En dan wenen we soms samen.
het gezin
Iedereen doet zijn best en met veel liefde maar uiteindelijk draait veel om mijn zus. Zij bepaalt wat we doen, wanneer we het doen,… en meestal doen we niets meer omdat ze niet mee kan of mee wil. Maar we blijven hoopvol.
Ik begrijp als er veel aandacht naar mijn zus gaat, maar dan denk ik wel soms: 'hallo, ik ben er ook nog!'
de toekomst
Ze eet minder en er komen meer reacties uit de omgeving. En dat weet zij ook, waardoor ze nog meer in de put raakt. Maar gelukkig zijn er desondanks ook heel wat hoopvolle verhalen en signalen.
de hulpverlening
Mijn ouders hebben voorgesteld om ook hulp te zoeken. Daarom ga ik naar een therapeut. Mijn zus wil nu ook naar die therapeut. Dat is wel niet zo fijn voor mij. Dus daar moeten we nog eens over praten.
het sociaal leven
Ik en mijn zus gingen vaak samen weg, op kamp en zo. Als ik dan zag dat het niet goed ging met haar en ze wilde naar huis, dan ging ik meestal mee. Ook al zou ik liever langer blijven.
gevoelens
Ze doet aan automutilatie. Ik weet dat, dus af en toe ga ik kijken. En ja, ze had het opnieuw gedaan. Ik was in shock.
Ik heb mijzelf ook één keer beschadigd. Niet omdat ik dood wilde, maar omdat ik wilde weten hoe dat voelde. Ik zou dat niet meer doen.
school/werk
Ik studeer aan de universiteit maar ik krijg dit voorlopig niet gecombineerd met de situatie thuis. Ik zal er dus een jaartje langer over moeten doen.
erkenning krijgen
Mijn ouders zeggen dat ook wel: 'we weten dat het voor jou ook niet gemakkelijk is' of 'je hoeft niet altijd klaar te staan voor zus, wij zijn er ook nog'. Dat doet wel deugd.
openheid
Gelukkig kan ik daar heel open over praten met mama en papa. Ze luisteren heel goed naar me.
steun krijgen
We hebben gezinstherapie gehad. Dat was wel goed maar ook daar draait het toch vooral om mijn zus, hoor. Echt zeggen wat ik wil, lukt daardoor nog niet met haar er bij.
de relatie met het suïcidaal gezinslid
Eerlijk, soms ben ik boos op haar. Boos voor alles wat we als gezin moeten doormaken. Maar natuurlijk zie ik haar ook graag.
Ik zorg voor haar, ik ontzie haar, ik verdraag veel van haar…maar een normale zussenrelatie hebben we daardoor nu niet meer.
Ik voel veel onmacht. Het lijkt soms onoplosbaar. Maar ik voel mij ook schuldig als ik boos ben op haar. Ik mis mijn zusje van vroeger.
Andere getuigenissen
Ellen en haar dochter Laura maken deel uit van een nieuw samengesteld gezin. Omdat de relatie met haar stiefvader en twee stiefzussen onder druk staan hebben zij en haar moeder een zeer hechte band ontwikkeld.
Mijn dochter heeft mij ooit gezegd: "Mama, gij verwacht van alles van mij. Maar is dat ook wat ik wil? Heb jij mij dat ooit gevraagd?" Dat was wel even slikken maar ze heeft wel gelijk natuurlijk.
De mama van Claire heeft een borderline persoonlijkheidsstoornis. Ze zegt vaak dat ze dood wil. Voor Claire is dit heel belastend. Bekijk het interview met Claire.
Barbara is boekhoudster en mama van vier kinderen. Haar zoon, Victor, denkt al drie jaar aan zelfmoord en heeft een zelfmoordpoging ondernomen. Barbara twijfelt of ze wel een goede moeder is. Zij, haar echtgenoot en zoon volgen gezinstherapie en sindsdien gaan de relaties veel beter.
Ik was op een moment mijn focus kwijt en dan heb ik gewoon gezegd van: "Ja, ik voel mij echt niet goed." Mijn bloed laten onderzoeken en zo. Maar ik wist dat ik er gewoon ver doorzat. Dan ben ik eens 14 dagen thuisgebleven in ziekteverlof en dan terug gaan werken, en dan na nog eens een maand, terug 14 dagen thuis.