Hugo
Al meer dan 8 jaar is de mama van Hugo depressief. Het heeft een zware impact op alle gezinsleden. Langzaam maar zeker komt hij tot aanvaarding. Zijn vriendin en meditatie hebben hem hierbij het meest geholpen.
zorgen voor het suïcidaal gezinslid
Mama is een tijdje opgenomen geweest in een psychiatrisch ziekenhuis. Dat was echt nodig en zinvol. Al is het niet echt een leuke plek om te komen. Ik blijf daar persoonlijk liever weg.
praten over zelfmoord
Ik en mama praten er de laatste tijd soms over. Het helpt mij wel om een beetje beter te begrijpen wat ze voelt. Maar vroeger zou ik dat niet kunnen.
het gezin
Papa is thuis vertrokken, mijn broer is vertrokken, en ik ga nu ook vroeger weg dan voorzien. Blijft over: mama en mijn jongere zus. Dus het gezin valt uit elkaar.
Uren hebben ik, mijn broer en zusje op onze kamer gezeten. Zorgen maken, plannen maken, elkaar gerust stellen.
de toekomst
Ik ga binnenkort samenwonen met mijn lief. Maar wat dan met mijn jongere zus? Die blijft alleen achter. Dus dat blijft een kopzorg.
de hulpverlening
Mama wilde niet dat wij er met anderen over spraken. Dus ik heb lang geen hulp gezocht. Tot nu. En dat help mij echt wel.
het sociaal leven
De laatste tijd gaat het niet goed met mama, dus ik weet eigenlijk nooit wat hoe het met haar gaat als ik thuis kom. Dat zit altijd in je achterhoofd ook als je onder vrienden bent.
gevoelens
Het is voor mij emotioneel erg zwaar en heel uitputtend. Het is ook al bijna 8 jaar dat mama het moeilijk heeft. Je leert er wel mee omgaan maar toch...
zelfbeeld
Vroeger was ik vooral boos op haar. Als tiener begreep ik niet dat een moeder zich zo kan laten gaan en zelfs dood wil. Nu aanvaard ik het, maar begrijpen blijft moeilijk.
school/werk
Met mama's verleden weet je dat er altijd iets kan gebeuren. Je neemt dit steeds en altijd met je mee. Dus ook op mijn werk.
erkenning krijgen
Als je er over nadenkt, de impact op je leven is groot. Je offert veel op. Er is veel verdriet, angst, onmacht,… En op waardering van iemand in crisis kon ik niet rekenen.
openheid
Samen met papa, mijn broer en zus hebben we een Whats Appgroepje waarin we veel delen, ook over mama. Dat werkt voor ons voorlopig goed, maar ik probeer ook meer echte gesprekken met hen te hebben.
steun krijgen
Een ambulancier die mama kwam halen na een poging heeft aan mijn gevraagd of het met ging. Dat vergeet ik nooit. Maar voor de rest niemand.
rechten
Wij waren mantelzorgers, zeker, maar dat besef je niet als kind van. Zeker niet als het over een aandoening zoals depressie en over zelfdoding gaat.
zelfzorg
Je moet er leren mee leven. Ik doe veel mentale oefeningen. Mediteren en yoga. Daar word ik rustig van maar het geeft mij ook energie.
de relatie met het suïcidaal gezinslid
Het is geen gewone moeder-zoonrelatie. Soms wil ik wel eens roepen: "Herpak je! Denk aan ons!". Maar zo werkt het niet natuurlijk.
Andere getuigenissen
De papa van Mateo is voor de buitenwereld een succesvol en sociaal persoon. Maar thuis is hij onzeker en neerslachtig. Dit uit zich in suïcidale gedachten en manipulatief gedrag. Vooral Mateo voelt zich hiervan het slachtoffer.
Als ik weg ga, vraagt hij vaak naar waar en bij wie. En dan blijkt dat het plots niet goed gaat met hem. Soms geeft hij mij het gevoel dat hij mij manipuleert. Ja, en dan blijf ik thuis.
Noor is een moslima van Marokkaanse origine. Ze is leerkracht. Ze is gehuwd en heeft één dochter Aisha. Aisha denkt aan zelfmoord en sinds enkele maanden krast ze zichzelf maar gelukkig staat ze ook open voor professionele hulp.
Soms zegt mijn dochter: "Nu wil ik daar niet over praten." Dan zeg ik: "Oké," Dan forceren wij dat ook niet. Dat afgrenzen is belangrijk voor ouders én voor kinderen. Soms begint Aisha over iets en dan zeg ik: "Aisha, dit is voor mij nu geen moment om erover te praten. Ik wil dat straks doen… maar nu niet." Maar je moet wel je belofte nakomen want anders wordt het wegduwen.
De mama van Claire heeft een borderline persoonlijkheidsstoornis. Ze zegt vaak dat ze dood wil. Voor Claire is dit heel belastend. Bekijk het interview met Claire.