Hugo
Al meer dan 8 jaar is de mama van Hugo depressief. Het heeft een zware impact op alle gezinsleden. Langzaam maar zeker komt hij tot aanvaarding. Zijn vriendin en meditatie hebben hem hierbij het meest geholpen.
zorgen voor het suïcidaal gezinslid
Mama is een tijdje opgenomen geweest in een psychiatrisch ziekenhuis. Dat was echt nodig en zinvol. Al is het niet echt een leuke plek om te komen. Ik blijf daar persoonlijk liever weg.
praten over zelfmoord
Ik en mama praten er de laatste tijd soms over. Het helpt mij wel om een beetje beter te begrijpen wat ze voelt. Maar vroeger zou ik dat niet kunnen.
het gezin
Papa is thuis vertrokken, mijn broer is vertrokken, en ik ga nu ook vroeger weg dan voorzien. Blijft over: mama en mijn jongere zus. Dus het gezin valt uit elkaar.
Uren hebben ik, mijn broer en zusje op onze kamer gezeten. Zorgen maken, plannen maken, elkaar gerust stellen.
de toekomst
Ik ga binnenkort samenwonen met mijn lief. Maar wat dan met mijn jongere zus? Die blijft alleen achter. Dus dat blijft een kopzorg.
de hulpverlening
Mama wilde niet dat wij er met anderen over spraken. Dus ik heb lang geen hulp gezocht. Tot nu. En dat help mij echt wel.
het sociaal leven
De laatste tijd gaat het niet goed met mama, dus ik weet eigenlijk nooit wat hoe het met haar gaat als ik thuis kom. Dat zit altijd in je achterhoofd ook als je onder vrienden bent.
gevoelens
Het is voor mij emotioneel erg zwaar en heel uitputtend. Het is ook al bijna 8 jaar dat mama het moeilijk heeft. Je leert er wel mee omgaan maar toch...
zelfbeeld
Vroeger was ik vooral boos op haar. Als tiener begreep ik niet dat een moeder zich zo kan laten gaan en zelfs dood wil. Nu aanvaard ik het, maar begrijpen blijft moeilijk.
school/werk
Met mama's verleden weet je dat er altijd iets kan gebeuren. Je neemt dit steeds en altijd met je mee. Dus ook op mijn werk.
erkenning krijgen
Als je er over nadenkt, de impact op je leven is groot. Je offert veel op. Er is veel verdriet, angst, onmacht,… En op waardering van iemand in crisis kon ik niet rekenen.
openheid
Samen met papa, mijn broer en zus hebben we een Whats Appgroepje waarin we veel delen, ook over mama. Dat werkt voor ons voorlopig goed, maar ik probeer ook meer echte gesprekken met hen te hebben.
steun krijgen
Een ambulancier die mama kwam halen na een poging heeft aan mijn gevraagd of het met ging. Dat vergeet ik nooit. Maar voor de rest niemand.
rechten
Wij waren mantelzorgers, zeker, maar dat besef je niet als kind van. Zeker niet als het over een aandoening zoals depressie en over zelfdoding gaat.
zelfzorg
Je moet er leren mee leven. Ik doe veel mentale oefeningen. Mediteren en yoga. Daar word ik rustig van maar het geeft mij ook energie.
de relatie met het suïcidaal gezinslid
Het is geen gewone moeder-zoonrelatie. Soms wil ik wel eens roepen: "Herpak je! Denk aan ons!". Maar zo werkt het niet natuurlijk.
Andere getuigenissen
Frank is ambtenaar en vader van 3 dochters. Nadat Pheadra slachtoffer is geworden van seksueel misbruik, gaat het niet goed met haar. Ze liep weg, had stemmingswisselingen, stootte zich van iedereen af, … Ze is opgenomen geweest in een psychiatrisch ziekenhuis maar nu woont ze terug thuis..
Het is heel belangrijk dat je goed communiceert over die dingen en daar waren die gesprekken met de psychotherapeut wel goed voor. Ook omdat wij dan soms wel zagen dat ze ons negeerde. En ja dan zagen wij hoe dat die psychotherapeut reageerde en daar iets over zei. En daar hebben we ook veel uit geleerd.
De mama van Meyrem heeft jongdementie en heeft depressieve gevoelens. Myerem was heel erg geschrokken toen ze een jaar geleden een afsheidsbrief vond. Meyrem zorgt veel voor haar 2 broers en papa. Ze haalt ook veel kracht uit haar geloof.
Ik kom nu op een leeftijd dat ik vaker mag uitgaan, maar eerlijk gezegd heb ik er weinig zin in.
Walter is vertaler en papa van een zoon en een dochter. Emma heeft borderline en ze is lesbisch. Een keer heeft ze zelfmoordpoging ondernomen. Emma doet haar best om te terug zin te krijgen in het leven. Maar het blijft een strijd.
Mijn dochter zei: “Ja, wij hebben altijd over heel veel dingen gepraat, maar nooit over het gevoel dat daarbij hoorde.” En dan had ik zoiets van: ja, dat is misschien wel waar. Dus wij hebben altijd het idee gehad dat wij open en over alles konden praten en er wordt hier ook dikwijls over van alles gepraat, maar dat is eigenlijk enkel de praktische kant.