Mijn relatie met mijn suïcidaal gezinslid is niet meer hetzelfde
De relatie tussen jou en het suïcidale gezinslid is niet meer zoals voorheen.
Je verlangt naar de relatie van vroeger, maar gelijktijdig neem je ook een zorgende rol op. Lees hieronder meer over de impact op je relatie met je suïcidale gezinslid.
Wat vertellen naasten over hun relatie met het suïcidaal gezinslid?
- Liefdevol samen zijn: De situatie is moeilijk maar er is een goed evenwicht tussen voor elkaar zorgen, begrip tonen, samen dingen doen.
- Samen dingen doen: Je kan het gevoel hebben dat je mee verantwoordelijk bent voor het geluk van je naaste. Je neemt een zorgende rol op. Je doet meer dingen samen om voor afleiding te zorgen of om een oogje in het zeil te houden.
- Afstand nemen: Je merkt misschien dat de gewone, onbezorgde relatie van vroeger niet meer mogelijk lijkt. Je moet oppassen wat je zegt en wat je doet. Je kan steeds minder vaak leuke of moeilijke dingen delen. Je raakt gefrustreerd, boos of uitgeput. Je voelt dat het steeds moeilijker is om een spontane band te hebben. Je neigt er toe om minder vaak dingen samen te doen of te delen.
-
Ik vertel haar niets meer. Geen tegenvallers om haar niet extra lastig vallen. Geen leuke dingen om haar niet het gevoel te geven dat met ons alles goed gaat en met haar niet.
-
Het is geen gewone moeder-zoonrelatie. Soms wil ik wel eens roepen: "Herpak je! Denk aan ons!". Maar zo werkt het niet natuurlijk.
-
Ik heb wel begrip voor papa omwille van zijn aandoening (ASS). Dat maakt het ook zo moeilijk. Er is niemand veranwoordelijk voor deze toestand.
- Aanvaarden en begrip tonen: de beleving van naasten wordt sterk bepaald door de relatie die je hebt (ouder, broer of zus, kind van) maar ook door de onderliggende oorzaken, de duur en sterkte van de suïcidale gedachten. Het is niet altijd makkelijk om het gedrag van je suïcidaal gezinslid te begrijpen of te aanvaarden.
- Begrip krijgen: je voelt dat de situatie heel veel van je vraagt. Dat je veel rekening houdt, dat je dingen opgeeft, dat je je steeds minder goed in je vel voelt. Als je hiervoor begrip krijgt, dan kan dit je zorgen wat verzachten. Zonder dit begrip, heb je het gevoel dat je niet gezien en erkend wordt voor alle inspanningen die je doet.
- Missen: misschien zien jullie elkaar heel vaak, toch mis je de persoon zoals die vroeger was. Het lijkt dat je afscheid moet nemen van de persoon die je kende. Dit noemt men ook wel 'levend verlies'.
- Conflict: er is een gebrek aan wederzijds begrip. Je handelt met de beste bedoelingen, maar je inspanning worden niet aangenomen of afgewezen. In de plaats van erkenning krijg je kritiek. Je suïcidaal gezinslid lijkt zich niet in te spannen, foute keuzes te maken of misschien zelfs te manipuleren. Pogingen om dit op te lossen, lopen vast. Zelfs de kleinste gesprekjes leiden tot spanning. Misschien merk je ook dat je boos bent omwille van de impact op de rest van het gezin.
- Wantrouwen: je merkt dat het gedrag van je suïcidaal gezinslid onvoorspelbaar is. Je bent waakzaam. Je bent bang dat je gezinslid ‘domme’ dingen zal doen. Misschien durf je minder verantwoordelijkheid te geven of zaken te delen. Soms heb je het gevoel dat je suïcidaal gezinslid niet genoeg zijn/haar best doet.
- Zorgen: de relatie is niet langer ‘gewoon’. Je neemt steeds meer een verantwoordelijke en zorgende rol op. Misschien stel je vast dat je een 'mantelzorger' bent. Je merkt dat je jezelf steeds meer wegcijfert.
- Medeleven: je geeft om je suïcidaal gezinslid. Het is zo moeilijk te aanvaarden dat je gezinslid er niet meer wil zijn. Je bent altijd bezorgd. Je voelt dat je gezinslid niet verantwoordelijk is voor de suïcidale gedachten. Je deelt de pijn en het verdriet. Ondanks alles kan je moeilijk boos worden.
- Imiteren: het kan gebeuren dat de zelfdodingsgedachten van je naasten zo sterk aanwezig zijn en zo een sterke en negatieve impact hebben op je eigen welbevinden, dat je de donkere gedachten overneemt en zelf gedachten aan zelfdoding krijgt. In andere gevallen, gaan naasten op zoek naar wat het suïcidale gezinslid voelt en experimenteren ze met suïcidaal gedrag. Tenslotte komt het ook voor dat naasten suïcidaal gedrag stellen om aan de omgeving te laten weten dat het ook met hen niet goed gaat.
-
Ik zorg voor haar, ik ontzie haar, ik verdraag veel van haar…maar een normale zussenrelatie hebben we daardoor nu niet meer.
-
Haar eerste poging was een verrassing voor mij. Dat ze me nooit heeft gezegd dat het zo slecht ging met haar, neem ik haar wel een beetje kwalijk.
-
Ik zie mijn zus ontzettend graag. Ook al voel ik onrecht, ik moet toch vooral aanvaarden, denk ik.
Praten over de zelfdodingsgedachten met een gezinslid is zinvol maar bijzonder moeilijk.
Lees hieronder meer wanneer je broer/zus, kind of ouder aan zelfdoding denkt
Mijn broer / zus denkt aan zelfmoord
De relatie tussen broers en zussen is bijzonder. Je zorgt voor elkaar en je kijkt naar elkaar op. Vaak is de relatie vriendschappelijk en vertrouwelijk. Evenzeer kunnen er spanningen en conflicten zijn. Wanneer je broer of zus aan zelfdoding denkt, is het moeilijk om deze relatie op een gewone manier te beleven.
Mijn kind denkt aan zelfmoord
Je hebt het beste voor met je kind. Je voelt je verantwoordelijk voor zijn of haar geluk. Maar je lijkt er niet in te slagen. Het doet ontzettend pijn om je kind te zien lijden.
Mijn ouder denkt aan zelfmoord
Het is gebruikelijk dat je ouders een zorgende rol opnemen naar jou toe. Het is prettig om naar je ouders te kunnen opkijken en bij hen terecht te kunnen als je met iets zit. Wanneer je mama of papa aan zelfdoding denkt, dan kan dit je beeld over hen en je relatie ernstig verstoren.
