Mehmet
De papa van Mehmet leek lang ongelukkig zonder duidelijke oorzaak. Tot hij te horen kreeg dat hij aan het Syndroom van Asperger lijdt. Dankzij de steun van het hele gezin en professionele hulp, durft Mehmet voorzichtig te hopen op verbetering.
zorgen voor het suïcidaal gezinslid
Wij worden daarin goed begeleid en betrokken. En dat iedereen in ons gezin er voor open staat helpt ook veel.
Ik en papa zijn zot van voetbal. Als ik ga trainen of naar een match ga, vraag ik hem om mij te brengen zodat hij buiten komt.
praten over zelfmoord
Ik kan niet met hem over zijn donkere gedachten praten. Ik ben bang voor wat hij gaat zeggen of antwoorden. Ik hoop dat het echt beter gaat met hem.
het gezin
Ik heb het gevoel dat we als gezin wel hechter zijn. Meer praten en meer elkaar steunen.
Eén van mijn zussen heeft het echt moeilijk met papa die zich slecht voelt. Ik maakt me eigenlijk ook wel zorgen om haar.
Mama is heel bezorgd en ze doet haar best om papa te helpen. Je ziet ook dat papa dat waardeert.
de hulpverlening
Ik ben naar TEJO geweest. Dat was maar enkele keren, maar dat heeft wel geholpen.
het sociaal leven
Ik en mijn zussen blijven om de beurt zo veel mogelijk bij papa als het slecht gaat. Dat wil dus zeggen dat ik soms niet uit kan gaan.
gevoelens
Papa vertelde me ooit dat hij het leven niet meer zag zitten. Dat was eerlijk maar ik ben daar weken echt niet goed van geweest.
zelfbeeld
Papa's horen sterk te zijn. Om naar op te kijken. Een voorbeeld zijn. Ik neem hem dat niet kwalijk maar ik heb dat wel erg gemist.
erkenning krijgen
Vrienden, familie en hulpverleners lijken wel te beseffen dat het voor ons zwaar is. Die erkenning doet deugd.
openheid
Ik heb een vriend in vertrouwen genomen en toen bleek dat hij in een gelijkaardige situatie heeft gezeten. En dan weet je dat je niet de enige bent, dat het elders ook voorkomt.
Papa is geen gemakkelijke prater, maar samen met mijn mama en het mobiele team gaat het steeds beter.
steun krijgen
De mensen van de mobiele teams nemen mij en mijn zussen geregeld apart om te vragen hoe het met ons gaat.
zelfzorg
Sporten en praten met mijn vrienden, mama, zussen. Dat werkt voor mij.
de relatie met het suïcidaal gezinslid
Ik heb wel begrip voor papa omwille van zijn aandoening (ASS). Dat maakt het ook zo moeilijk. Er is niemand veranwoordelijk voor deze toestand.
Andere getuigenissen
Noor is een moslima van Marokkaanse origine. Ze is leerkracht. Ze is gehuwd en heeft één dochter Aisha. Aisha denkt aan zelfmoord en sinds enkele maanden krast ze zichzelf maar gelukkig staat ze ook open voor professionele hulp.
Soms zegt mijn dochter: "Nu wil ik daar niet over praten." Dan zeg ik: "Oké," Dan forceren wij dat ook niet. Dat afgrenzen is belangrijk voor ouders én voor kinderen. Soms begint Aisha over iets en dan zeg ik: "Aisha, dit is voor mij nu geen moment om erover te praten. Ik wil dat straks doen… maar nu niet." Maar je moet wel je belofte nakomen want anders wordt het wegduwen.
De vader van Aster heeft zelfmoord gepleegd toen ze 8 jaar was. Dat verlies is niet de enige oorzaak maar draagt wel bij aan haar zelfmoordgedachten die ze sinds haar 15de heeft.
Ja, bij ons via de sociale dienst van het werk is er zo ook een maatschappelijk werker, dat is ook zo’n schat en die zegt ook: "Het gaat nu om wat jij nodig hebt, hoe voelt jij je?" Na dat gesprek denk ik: ‘Wow! Ik ben hier ook nog!’
De mama van Fien kreeg op jonge leeftijd Parkinson. Dit ging gepaard met neerslachtigheid. Ze kreeg ook zelfdodingsgedachten. Bekijk het interview met Fien.