Mijn ouder denkt aan zelfmoord

Je kan het gevoel hebben dat je niet langer gewoon een dochter of zoon bent, maar dat je een verzorger voor je ouder bent. Het lijkt alsof de rollen zich omdraaien. Jij wordt verantwoordelijk voor hen.

Zeker als jongere, ben je jezelf volop aan het ontwikkelen, aan het ontdekken wie je bent en wat je wil bereiken. Je hebt nood aan veiligheid en ondersteuning. Je merkt dat je dit mist in je leven.

De vele uitdagingen in je leven, kan je niet volop aangaan omdat je bezorgd bent.

Het is moeilijk om te begrijpen en te aanvaarden wie je bent en wat je betekent voor je mama of papa, als je merkt dat je ouder laat weten er niet meer te willen zijn.

Het is akelig te moeten leven met een mama of papa die aan zelfdoding denkt. Het doet je pijn en maakt je verdrietig om je mama of papa zo kwetsbaar te zien.

Misschien ben je ook boos omdat je ouder er niet voor je is, omdat je ouder niet sterker is of weinig begrip heeft voor wat dit alles met je doet. Dit gevoel mag je hebben, maar gelijktijdig kan je je er schuldig om voelen.

Soms voel je je niet meer goed in je thuissituatie en wil je elders gaan wonen zodat je meer ruimte voor jezelf nodig hebt. Dit kan gepaard gaan met schuldgevoelens. Je kan immers het gevoel hebben dat je je mama of papa, maar ook je broers of zussen, achterlaat. In deze situatie is het moeilijk om ook echt aan jezelf te denken.

De kans bestaat dat je ouder ook psychische problemen heeft zoals depressief of verslaafd zijn. Dan ben je een Kind van Ouders met Psychiatrische Problemen of KOPP. Hier kan je veel meer lezen over KOPP.

Kortom, het is ontzettend moeilijk om op een zorgzame, verbindende manier met je ouder te communiceren en gelijktijdig grenzen te stellen waar nodig. Mag je praten over zelfdoding met je ouder en hoe doe je dat? Wat zijn de do's & don'ts? Welke hulpverlening bestaat er? En in heel dit verhaal: hoe zorg je ook voor jezelf?