Ga verder naar de inhoud

Annelies

moeder van Ben (Zoon, 18 jaar)

Annelies is een huisvrouw. Haar zoon Ben is homo. Hij is op zoek hoe en met wie hij hierover kan praten. Ben is veeleisend voor zichzelf en zijn omgeving. Als het hem te veel wordt, zegt hij soms dat beter dood zou zijn.

over

zorgen voor het suïcidaal gezinslid

Als ik zei: "Zou ge dit of dat niet doen?" Allé, om hem te helpen zijn leven terug op de rails te krijgen, dan was het vlammende ruzie, dat was nooit goed,… Dat hielp niet. en ik voelde mij schuldig. Zeker als hij dan zei dat hij zelfmoord ging plegen.


over

verbindend communiceren

Hij verwijt mij iets, ik verwijt hem iets maar de manier waarop wij communiceren, is niet helpend. Noch voor mij, noch voor mijn zoon. Wij zouden daar werk van moeten maken… en steun krijgen. Want dat gaat in twee richtingen natuurlijk. Hij gaat zich moeten aanpassen, maar ik ga mij ook moeten aanpassen.


De zondagavond is het bij ons kaasplank. Maar de keren dat hij ze gesmeten heeft, uit onmacht, uit frustratie, van… ja. Ik kreeg dan wel de melding van de verpleegkundige: “Annelies, dat moet je nu ook niet tolereren, he.” Ik had hierin veel steun van de verpleegkundigen zodat ik ook grenzen durfde te stellen. Want soms ben ik wel een dweil, he, naar mijn kinderen, ze weten dat ook.


over

het gezin

Ik kon daar ook niet met mijn man over spreken. Allez, ik kon dat wel, maar hij zag dat niet. Hij was daar nooit bij tijdens een crisis. Hij snapte ook niet dat dat zo zwaar was voor mij. Hij snapte ook niet dat dat zwaar was voor Ben. Hij dacht van: 'hij probeert hier wat aandacht te krijgen'.  En dat helpt natuurlijk ook niet.


Ben kan soms heel kritisch uit de hoek komen. En dat is absoluut niet prettig voor de broer. Die heeft nu examens gehad en als die dan thuis komt, is dat echt niet prettig dat hij door zijn broer afgeblaft wordt of in een crisis zit.

over

de toekomst

Ja… ik denk wel dat hij zijn weg gaat vinden, hij is aan het zoeken … met vallen en opstaan, hè, ja… gelijk de meesten zeker?

over

erkenning krijgen

Waar ik vooral veel nood aan had was de bevestiging van: je bent wel goed bezig. Het is zolang aan de gang. En met uw verstand weet je dat wel. Mijn ma zei dat, de huisdokter zei dat. Maar je ziet niet altijd resultaat dus je begint echt wel te twijfelen.


over

steun krijgen

Hij is er dan op uitgekomen, dat ik met mensen die ik vertrouw, heb gesproken. Ik heb dat achteraf enórm op mijn bord gekregen. Van: ‘Gij hebt mijn vuile was buiten gehangen!’ Ik heb haar daar ook op geantwoord van: ‘Ik heb over mijn verdriet verteld, dat was voor mij heel erg nodig’. Ik zeg dus: ‘Om u beter te helpen, moet ík geholpen worden.'

Ik denk soms: 'als ik voor hem nog geen hulp kan vinden…' Ik schuif mij dan achteruit en dan denk ik: 'eerst hij en dan ik misschien'. Maar als hij misschien ergens terecht kan, dan ga ik daar ook eens mee overleggen van: ‘Als ge eens even tijd hebt of ge ziet het zitten, laat mij ook eens babbelen’.


over

zelfzorg

Bij mij, die trui dat is met een paar steken los en een paar steken vast, ik weet, dat hoort niet, maar wat kan mij dat schelen? Met iedere steek dat ik aan het breien ben, zit er een stuk liefde in en dat is het. Ik verzet mijn gedachten.

over

de relatie met het suïcidaal gezinslid

Ik ben zo precies een controleur. Overal. Dan is het precies dat hij geen privacy meer heeft. We zitten ook allemaal met schrik. Wat moeten we doen en wat moeten we niet doen? Hoe moeten we het oplossen?

Andere getuigenissen

Fransesco
vader van Rob (Zoon, 21 jaar)

Fransesco zit al een tijd in een vechtscheiding. Rob had het daar heel moeilijk mee. Hij heeft depressies, angstaanvallen. Rob praat niet makkelijk over zijn gevoelens. Zijn vader wist niet hoe slecht het met hem ging toen Rob een zelfmoordpoging ondernam.

Meer lezen

Rob gaat lopen van elke communicatie, maar uiteindelijk is het gezin een belangrijke steunplek, maar hoe kan je dan die steun bieden? En, ik geloof ook dat open communicatie belangrijk is, hoe kan je dan iemand ondersteunen als je er niet kan over praten?

Andrei
21 jaar, zijn broer denkt aan zelfdoding

De broer van Andrei doorloopt als transseksueel een transititie. Dit gaat gepaard met veel verwarring en neerslachtigheid. Voor zijn vader ligt dit heel moeilijk. Ook voor Andrei vraagt dit heel veel aanpassing en aanvaarding.

Meer lezen

Ik zet toch wel ook mijn leven wat on hold. Met mijn vrienden spreek ik wel nog af. Het helpt mij om af en toe eens weg te zijn van thuis.

Fien
24 jaar, haar mama denkt aan zelfdoding

De mama van Fien kreeg op jonge leeftijd Parkinson. Dit ging gepaard met neerslachtigheid. Ze kreeg ook zelfdodingsgedachten. Bekijk het interview met Fien.

Meer lezen