Ga verder naar de inhoud

Fransesco

vader van Rob (Zoon, 21 jaar)

Fransesco zit al een tijd in een vechtscheiding. Rob had het daar heel moeilijk mee. Hij heeft depressies, angstaanvallen. Rob praat niet makkelijk over zijn gevoelens. Zijn vader wist niet hoe slecht het met hem ging toen Rob een zelfmoordpoging ondernam.

over

zorgen voor het suïcidaal gezinslid

Hij kreeg veel stress van school. Opdrachten, taken, stage… hij zag daar van af. Ik had zo iets van: ‘Dat moet hier gedaan zijn’. Niemand mag nog druk op hem leggen. We hebben dan afspraken met school gemaakt en alles op een lager pitje gezet.

over

praten over zelfmoord

Voor de poging...ik durfde daar niet over te beginnen. Hij heeft ook nooit letterlijk gezegd: "Ik wil dood." Ik wilde hem ook niet op ideeën brengen. Dat was misschien fout van mij.

over

verbindend communiceren

Rob gaat lopen van elke communicatie, maar uiteindelijk is het gezin een belangrijke steunplek, maar hoe kan je dan die steun bieden? En, ik geloof ook dat open communicatie belangrijk is, hoe kan je dan iemand ondersteunen als je er niet kan over praten?

over

het gezin

Maar hij woont niet graag thuis, zegt hij. Alles herinnert hem aan negativiteit, e conflicten met mijn ex-vrouw. Maar hij neem haar niets kwalijk. Alles komt bij mij en mijn huidige partner terecht…

over

de toekomst

Wat ook heel moeilijk is, is een stukje accepteren dat hij met een bepaalde problematiek zit, en met een bepaalde kwetsbaarheid zit. Ge hebt bepaalde ideeën en dromen en verwachtingen, en omdat hij tot zijn 15 of 16de zo in de lijn van de verwachting gelopen heeft, creëert dat altijd maar meer dromen en verwachtingen. En dan zie je dat opeens...

Het was een serieuze poging, hé, met ernstige letsels. Wel, ik had toen niet durven hopen dat we zouden staan waar we nu staan. Hij heeft werk, een lief, hij fietst terug.

over

gevoelens

Ik wens dit geen enkel ouder dit toe. Ik kan het mezelf moeilijk voorstellen dat iemand anders dat overleeft. Maar als het over mezelf gaat, dan vind ik het normaal dat ik volhoud.

Ik vond dat dat verschrikkelijk. Machteloosheid, frustratie… uw kind niet kunnen helpen, ge wordt al voor een voldongen feit gezet bij een poging. ja, het is dan wel al gebeurd en ik wist van niets, maar dat is ook een bom in je gezicht, hè.

over

zelfzorg

Wat altijd op de eerste plaats kwam, is dat de kinderen een zo goed mogelijk leven hebben. De zorg voor mezelf hing af van de zorg voor het geheel. En daarmee heb ik mezelf wel weggeduwd. Het basisgevoel is dat het nu  eigenlijk hoog tijd wordt dat ik voor mezelf zorg.

over

de relatie met het suïcidaal gezinslid

Ja, he. Ik neem het dag per dag, eigenlijk. Ja. Ik probeer hem vooral te laten voelen dat ik hem graag zie en dat ik hem wil steunen. Tegelijkertijd mijn eigen grenzen afbakenen en af en toe zo wel een keer een prikje geven, zo van: “Je hebt de auto gebruikt, hij ligt nu wel heel vuil, ik zou graag hebben dat je hem stofzuigt.”

Andere getuigenissen

Sofie
moeder van Maarten (Zoon, 15 jaar)

Sofie is een alleenstaande moeder van 3 tieners. Maarten voelt zich depressie en ondanks hij nog geen zelfmoordpoging heeft ondernomen, kan hij niet beloven dat hij het zeker niet gaat doen. Hij stottert ook wat hem heel onzeker maakt.

Meer lezen

Als Maarten ’s avonds gaat slapen, dan doen wij ook nog een gesprek op bed, dat is zo ons moment. Soms zijn dat luchtige dingen maar soms zijn dat ook nog zware dingen.

Noor
moeder van aisha (Dochter, 13 jaar)

Noor is een moslima van Marokkaanse origine. Ze is leerkracht. Ze is gehuwd en heeft één dochter Aisha. Aisha denkt aan zelfmoord en sinds enkele maanden krast ze zichzelf maar gelukkig staat ze ook open voor professionele hulp.

Meer lezen

Soms zegt mijn dochter: "Nu wil ik daar niet over praten." Dan zeg ik: "Oké," Dan forceren wij dat ook niet. Dat afgrenzen is belangrijk voor ouders én voor kinderen. Soms begint Aisha over iets en dan zeg ik: "Aisha, dit is voor mij nu geen moment om erover te praten. Ik wil dat straks doen… maar nu niet." Maar je moet wel je belofte nakomen want anders wordt het wegduwen.

Hugo
21 jaar, zijn mama denkt aan zelfdoding

Al meer dan 8 jaar is de mama van Hugo depressief. Het heeft een zware impact op alle gezinsleden. Langzaam maar zeker komt hij tot aanvaarding. Zijn vriendin en meditatie hebben hem hierbij het meest geholpen.

Meer lezen

De laatste tijd gaat het niet goed met mama, dus ik weet eigenlijk nooit wat hoe het met haar gaat als ik thuis kom. Dat zit altijd in je achterhoofd ook als je onder vrienden bent.