Fransesco
Fransesco zit al een tijd in een vechtscheiding. Rob had het daar heel moeilijk mee. Hij heeft depressies, angstaanvallen. Rob praat niet makkelijk over zijn gevoelens. Zijn vader wist niet hoe slecht het met hem ging toen Rob een zelfmoordpoging ondernam.
zorgen voor het suïcidaal gezinslid
Hij kreeg veel stress van school. Opdrachten, taken, stage… hij zag daar van af. Ik had zo iets van: ‘Dat moet hier gedaan zijn’. Niemand mag nog druk op hem leggen. We hebben dan afspraken met school gemaakt en alles op een lager pitje gezet.
praten over zelfmoord
Voor de poging...ik durfde daar niet over te beginnen. Hij heeft ook nooit letterlijk gezegd: "Ik wil dood." Ik wilde hem ook niet op ideeën brengen. Dat was misschien fout van mij.
verbindend communiceren
Rob gaat lopen van elke communicatie, maar uiteindelijk is het gezin een belangrijke steunplek, maar hoe kan je dan die steun bieden? En, ik geloof ook dat open communicatie belangrijk is, hoe kan je dan iemand ondersteunen als je er niet kan over praten?
het gezin
Maar hij woont niet graag thuis, zegt hij. Alles herinnert hem aan negativiteit, e conflicten met mijn ex-vrouw. Maar hij neem haar niets kwalijk. Alles komt bij mij en mijn huidige partner terecht…
de toekomst
Wat ook heel moeilijk is, is een stukje accepteren dat hij met een bepaalde problematiek zit, en met een bepaalde kwetsbaarheid zit. Ge hebt bepaalde ideeën en dromen en verwachtingen, en omdat hij tot zijn 15 of 16de zo in de lijn van de verwachting gelopen heeft, creëert dat altijd maar meer dromen en verwachtingen. En dan zie je dat opeens...
Het was een serieuze poging, hé, met ernstige letsels. Wel, ik had toen niet durven hopen dat we zouden staan waar we nu staan. Hij heeft werk, een lief, hij fietst terug.
gevoelens
Ik wens dit geen enkel ouder dit toe. Ik kan het mezelf moeilijk voorstellen dat iemand anders dat overleeft. Maar als het over mezelf gaat, dan vind ik het normaal dat ik volhoud.
Ik vond dat dat verschrikkelijk. Machteloosheid, frustratie… uw kind niet kunnen helpen, ge wordt al voor een voldongen feit gezet bij een poging. ja, het is dan wel al gebeurd en ik wist van niets, maar dat is ook een bom in je gezicht, hè.
zelfzorg
Wat altijd op de eerste plaats kwam, is dat de kinderen een zo goed mogelijk leven hebben. De zorg voor mezelf hing af van de zorg voor het geheel. En daarmee heb ik mezelf wel weggeduwd. Het basisgevoel is dat het nu eigenlijk hoog tijd wordt dat ik voor mezelf zorg.
de relatie met het suïcidaal gezinslid
Ja, he. Ik neem het dag per dag, eigenlijk. Ja. Ik probeer hem vooral te laten voelen dat ik hem graag zie en dat ik hem wil steunen. Tegelijkertijd mijn eigen grenzen afbakenen en af en toe zo wel een keer een prikje geven, zo van: “Je hebt de auto gebruikt, hij ligt nu wel heel vuil, ik zou graag hebben dat je hem stofzuigt.”
Andere getuigenissen
Barbara is boekhoudster en mama van vier kinderen. Haar zoon, Victor, denkt al drie jaar aan zelfmoord en heeft een zelfmoordpoging ondernomen. Barbara twijfelt of ze wel een goede moeder is. Zij, haar echtgenoot en zoon volgen gezinstherapie en sindsdien gaan de relaties veel beter.
Ik was op een moment mijn focus kwijt en dan heb ik gewoon gezegd van: "Ja, ik voel mij echt niet goed." Mijn bloed laten onderzoeken en zo. Maar ik wist dat ik er gewoon ver doorzat. Dan ben ik eens 14 dagen thuisgebleven in ziekteverlof en dan terug gaan werken, en dan na nog eens een maand, terug 14 dagen thuis.
Anissa en haar zus konden heel goed opschieten en waren vaak samen. De zus heeft echter een eetstoornis ontwikkeld en ze doet zichzelf pijn. Hoe langer hoe meer zorgt Anissa voor haar zus. Ze mist haar maatje van vroeger.
Ik en mijn zus gingen vaak samen weg, op kamp en zo. Als ik dan zag dat het niet goed ging met haar en ze wilde naar huis, dan ging ik meestal mee. Ook al zou ik liever langer blijven.
Zelfdoding en psychologische hulp liggen zeer gevoelig binnen het gezin van Selim. Nochtans hebben zijn zus, en nu ook zijn mama, ernstige psychiatrische klachten. Professionele hulp zou dus welkom zijn, maar zelf ziet Selim dit nog niet zitten.
Vroeger kwamen er vaak vrienden van mijn ouders met hun kinderen op bezoek. Die bleven eten, barbecueën, en zo. Nu komt er bijna niemand meer door mijn zus. Dat contact mis ik wel.