Ga verder naar de inhoud

Fransesco

vader van Rob (Zoon, 21 jaar)

Fransesco zit al een tijd in een vechtscheiding. Rob had het daar heel moeilijk mee. Hij heeft depressies, angstaanvallen. Rob praat niet makkelijk over zijn gevoelens. Zijn vader wist niet hoe slecht het met hem ging toen Rob een zelfmoordpoging ondernam.

over

zorgen voor het suïcidaal gezinslid

Hij kreeg veel stress van school. Opdrachten, taken, stage… hij zag daar van af. Ik had zo iets van: ‘Dat moet hier gedaan zijn’. Niemand mag nog druk op hem leggen. We hebben dan afspraken met school gemaakt en alles op een lager pitje gezet.

over

praten over zelfmoord

Voor de poging...ik durfde daar niet over te beginnen. Hij heeft ook nooit letterlijk gezegd: "Ik wil dood." Ik wilde hem ook niet op ideeën brengen. Dat was misschien fout van mij.

over

verbindend communiceren

Rob gaat lopen van elke communicatie, maar uiteindelijk is het gezin een belangrijke steunplek, maar hoe kan je dan die steun bieden? En, ik geloof ook dat open communicatie belangrijk is, hoe kan je dan iemand ondersteunen als je er niet kan over praten?

over

het gezin

Maar hij woont niet graag thuis, zegt hij. Alles herinnert hem aan negativiteit, e conflicten met mijn ex-vrouw. Maar hij neem haar niets kwalijk. Alles komt bij mij en mijn huidige partner terecht…

over

de toekomst

Wat ook heel moeilijk is, is een stukje accepteren dat hij met een bepaalde problematiek zit, en met een bepaalde kwetsbaarheid zit. Ge hebt bepaalde ideeën en dromen en verwachtingen, en omdat hij tot zijn 15 of 16de zo in de lijn van de verwachting gelopen heeft, creëert dat altijd maar meer dromen en verwachtingen. En dan zie je dat opeens...

Het was een serieuze poging, hé, met ernstige letsels. Wel, ik had toen niet durven hopen dat we zouden staan waar we nu staan. Hij heeft werk, een lief, hij fietst terug.

over

gevoelens

Ik wens dit geen enkel ouder dit toe. Ik kan het mezelf moeilijk voorstellen dat iemand anders dat overleeft. Maar als het over mezelf gaat, dan vind ik het normaal dat ik volhoud.

Ik vond dat dat verschrikkelijk. Machteloosheid, frustratie… uw kind niet kunnen helpen, ge wordt al voor een voldongen feit gezet bij een poging. ja, het is dan wel al gebeurd en ik wist van niets, maar dat is ook een bom in je gezicht, hè.

over

zelfzorg

Wat altijd op de eerste plaats kwam, is dat de kinderen een zo goed mogelijk leven hebben. De zorg voor mezelf hing af van de zorg voor het geheel. En daarmee heb ik mezelf wel weggeduwd. Het basisgevoel is dat het nu  eigenlijk hoog tijd wordt dat ik voor mezelf zorg.

over

de relatie met het suïcidaal gezinslid

Ja, he. Ik neem het dag per dag, eigenlijk. Ja. Ik probeer hem vooral te laten voelen dat ik hem graag zie en dat ik hem wil steunen. Tegelijkertijd mijn eigen grenzen afbakenen en af en toe zo wel een keer een prikje geven, zo van: “Je hebt de auto gebruikt, hij ligt nu wel heel vuil, ik zou graag hebben dat je hem stofzuigt.”

Andere getuigenissen

Anissa
20 jaar, haar zus denkt aan zelfdoding

Anissa en haar zus konden heel goed opschieten en waren vaak samen. De zus heeft echter een eetstoornis ontwikkeld en ze doet zichzelf pijn. Hoe langer hoe meer zorgt Anissa voor haar zus. Ze mist haar maatje van vroeger.

Meer lezen

Ik en mijn zus gingen vaak samen weg, op kamp en zo. Als ik dan zag dat het niet goed ging met haar en ze wilde naar huis, dan ging ik meestal mee. Ook al zou ik liever langer blijven.

Walter
vader van Emma (Dochter, 15 jaar)

Walter is vertaler en papa van een zoon en een dochter. Emma heeft borderline en ze is lesbisch. Een keer heeft ze zelfmoordpoging ondernomen. Emma doet haar best om te terug zin te krijgen in het leven. Maar het blijft een strijd.

Meer lezen

Mijn dochter zei: “Ja, wij hebben altijd over heel veel dingen gepraat, maar nooit over het gevoel dat daarbij hoorde.” En dan had ik zoiets van: ja, dat is misschien wel waar. Dus wij hebben altijd het idee gehad dat wij open en over alles konden praten en er wordt hier ook dikwijls over van alles gepraat, maar dat is eigenlijk enkel de praktische kant.

Andrei
21 jaar, zijn broer denkt aan zelfdoding

De broer van Andrei doorloopt als transseksueel een transititie. Dit gaat gepaard met veel verwarring en neerslachtigheid. Voor zijn vader ligt dit heel moeilijk. Ook voor Andrei vraagt dit heel veel aanpassing en aanvaarding.

Meer lezen

Ik zet toch wel ook mijn leven wat on hold. Met mijn vrienden spreek ik wel nog af. Het helpt mij om af en toe eens weg te zijn van thuis.