Ga verder naar de inhoud

Waarom kan zorg vragen of ontvangen moeilijk zijn voor naasten?

We stellen vast uit ons onderzoek dat, ondanks een grote ervaren impact, naasten vaak niet geneigd zijn om hulp te vragen of te aanvaarden wanneer deze wordt aangeboden.

Belangrijke drempels om hulp te zoeken of te aanvaarden zijn:

  • De toegankelijkheid van de geestelijke gezondheidszorg (wachtlijsten, kostprijs, onvoldoende kennis van het aanbod, …)
  • De naasten worden over het hoofd gezien of niet betrokken (door andere gezinsleden of hulpverleners)
  • Andere gezinsleden en hulpverleners focussen vooral op het gezinslid met suïcidegedachten
  • De eigen problemen onderschatten, het gevoel dat het niet over zichzelf mag gaan
  • Het gevoel dat zelfzorg de problemen van het suïcidale gezinslid niet oplost (en dus niet prioritair is)
  • De eigen sombere gedachten en stress er niet bij kunnen nemen
  • Men hoopt of gaat er van uit dat de noden verdwijnen zodra de suïcidaliteit stopt
  • Het is ‘makkelijker’ te praten over problemen van het suïcidaal gezinslid dan over eigen zorgen
  • Het suïcidale gezinslid geen bijkomend schuldgevoel geven
  • De overige gezinsleden niet bijkomend willen belasten
  • Druk van de familie om geheimhouding te bewaren en loyaliteit ten aanzien van familie
  • Ongewenste reacties van derden vermijden
  • De schaamte voor reacties uit de buitenwereld
Pexels анна рыжкова 3077882

Dit leidt er vaak toe dat naasten:

  • Geen initiatief nemen om hulp te vragen
  • Aangeboden hulp niet aanvaarden
  • Aangeven dat hulp niet nodig is

Dit is misleidend voor de hulpverlener omdat men er kan vanuit gaan dat men al het nodige gedaan heeft maar dat hulp niet nodig is. Toch weten we dat ondersteuning van naasten in veruit de meeste gevallen wenselijk is en dat deze nood toeneemt naar mate de suïcidaliteit langer duurt. Proactief en aanklampend werken, zonder opdringerig te zijn, is daarom aangewezen.